Biezonder

Vorige vrijdag bestelde ik in allerijl, nadat ik al enkele cadeautjes zelf had geknutseld, nog de overblijvende pakjes via het internet. Dat het vandaag woensdag is en nog steeds niet alles geleverd werd (foei, bol.com en trawanten!), slaan we voor het gemak eventjes over. Daarover gaat dit bericht namelijk niet. Met een gerust gemoed ging ik het weekend in totdat ik zondag plots besefte dat dit buiten onze pete- en metekinderen gerekend was! Ohjee! Ik dacht eens diep na en besloot het creatief aan te pakken. Na een mailtje naar de schoonzus en groen licht van haar kant, ging ik aan de slag. Ik maakte voor beide meisjes (het zijn zussen, zo komt er zeker geen ruzie van!) een leeskussen en stak daar - uiteraard - een gepast boekje bij. De mosterd haalde ik bij Madame Stof en bij Eva Maria . Ik maakte er meteen een patroontje van, dat bespaart me de volgende keer wat reken- en opzoekwerk. De vulkussens kocht ik bij Action en meten 40x40 cm. Ik koos voor 1 enkel hengsel van 13x25 c

De geur van kaneel is een geur die ik spontaan associeer met speculaas, peperkoek en winterse huiselijkheid. Dat komt wellicht door het feit dat mijn moeder thuis heel vaak bakte. Zelf vind ik het nu op mijn beurt heel gezellig als ik de kinderen huisgemaakt lekkers kan voorschotelen wanneer ze thuiskomen van hun schooldag. En zo maakte ik enkele weken geleden dankbaar gebruik van de combinatie "guur herfstweer & terreurdreiging". Ik besloot de verloren lesdagen (even) niet aan mijn hart te laten komen en informeerde "stoemelings" bij een blogvriendin of zij toevallig een leuk bakreceptje liggen had. En ja, dat had ze. Toevallig was het zelfs een recept van iets dat ik kort voordien ergens op facebook had opgeslagen, maar uit het oog verloren was. Wij zijn hier allemaal dol op kaneel, dus ik wist vooraf al dat deze "cinnamon buns" een succes zouden worden. En zo bleek... Het recept werd er eentje om zorgvuldig bij te houden! Ideaal voor de d

In september werd er een klein boeleke geboren bij onze vrienden en dorpsgenoten K & M. Zoals dat wel vaker gebeurt, was ik nogal laat om op de geboortelijst te gaan kijken. Er was al veel verkocht, maar mijn oog viel op een babydekentje. Omdat ik niet zo goed zag wat voor dekentje het was, contacteerde ik de vriendin. Van het een kwam het ander en zo eindigden we met de deal dat ik zelf een wikkeldekentje zou maken voor baby Viktor. Met enige zin voor overdrijving zei ik dat het "zelfs nog veel mooier zou zijn" dan dat van hun lijst. Zo ging ik op zoek naar leuke stofjes, niet te jongensachtig (want je weet nooit dat er later nog een meisje bijkomt!) maar toch stoer. Ik baseerde me op de kleuren van het geboortekaartje, dat maakte het kiezen al iets gemakkelijker. Enkele mailtjes en belletjes met de webshop  later, werd het pakketje met stof en fournituren netjes aan huis geleverd. Vroeger maakte ik voor onze kindjes al eens een wikkeldekentje, maar deze keer wil

Dag Pepijn! Je bent nu 30 maanden. Twee jaar en een half! Vandaag ging je voor het eerst naar de kleuterschool. Weliswaar met een weekje vertraging omdat je vorige week de hele week last had van een maag-darminfectie. Nadat ik 10 dagen geleden met dichtgeknepen billen de deur van de crèche achter ons dichtdeed, was nu het moment aangebroken waarop je samen met je grote broer mocht vertrekken naar je eerste stapjes in de "wijde wereld". Gelukkig gingen de gruwelijke gebeurtenissen in Parijs van het afgelopen weekend nog compleet aan je voorbij en mag jij nu onder de vleugels van een lieve juf nog genieten van jouw veilige peuterwereldje in de "Julesklas". Fier was je vanmorgen met je echte "boekentas" op je rug met daarin brooddoos, koekje, drinkflesje en schriftje. Mama stak er toch nog een tutje bij en zelf koos je nog een knuffel uit je bed die mee met je op avontuur mag. Op je eerste dag moest je zelfs al te voet naar een bewegingsparcours met

Op de boekvoorstelling van "200 jurken" spotte ik de hoofdredactrice van La Maison Victor in een superleuke outfit. Ze verklapte dat de patronen in de volgende LMV te vinden zouden zijn. Toen die dus vorige week in de winkel lag, reed ik spoorslags naar de boekhandel en de stoffenwinkel. De Kristytop en Chessierok zou ik beslist niet koud laten worden! Ik schafte me 2 meter jacquardtricot aan en keek reikhalzend uit naar de herfstvakantie om te kunnen naaien. Ladies, wat een zalig duo vormen die 2! Buiten ze feit dat het helemaal niet moeilijk te naaien zijn, zijn het allebei kledingstukken waarin ik wel zou kunnen wonen! Aan de trui deed ik enkele eenvoudige aanpassingen: ik verlengde de mouwen met 2 cm + voorzag ze van een extra boordje dat even breed is als de zoomboord. Ook verlengde ik het voor- en achterpand met welgeteld 11 cm. Ik had namelijk geen zin om mijn navel aan de buitenwereld te laten zien :o) Het setje zit perfect, alleen zou ik een volgende keer d

Aanvankelijk was ik niet bijster onder de indruk van het kleedje genaamd "Lora" uit La Maison Victor. Een vrij onduidelijke foto en de zwarte stof maakten dat ik er eigenlijk nauwelijks acht op sloeg. Tot ik er op het internet én in het echt dames in zag rondlopen. Lora is supermooi in haar eenvoud! Wat kwam het weer handig uit dat ik nog anderhalve meter punta di roma in mijn kast liggen had. Het kleedje was niet moeilijk om te maken, enkel spijtig dat de mouwkoppen wat trekken. Dit is blijkbaar een imperfectie aan het patroontje, want ik ben niet de enige die hier last van heeft. Voorts verstevigde ik het halsbeleg (dit stond niet in de uitleg - voor zover ik die aandachtig las, natuurlijk) en liet ik de rits weg. Punta di roma is immers een dikkere soort tricot en rekt lekker mee. De rok versmalde ik lichtjes aan de heupen, want daar volgde hij niet mooi mijn vrouwelijke vormen. Ik ben er wreed content mee, met die Lora! Stof: punta di roma (Stoffenspektakel)

Mijn kinderen zijn, zoals alle kinderen, dol op zoete smeersels voor op de boterham. Gelukkig maak ik zelf onze confituur, die is al een pak minder ongezond dan wat je in de winkel koopt. De huisgemaakte confituur wordt hier elke dag gegeten. Af en toe zetten we de chocopot of speculaaspasta ook op tafel. Meestal op vraag van het jong geweld (al moet ik zeggen dat die vraag nu wel heel geregeld gesteld wordt - we zullen er een systeem van moeten maken!). Enkele jaren geleden zag ik Sofie Dumont eens aan het werk op de tv. In de nadagen van Sinterklaas toonde ze wat je allemaal kan doen met de restjes chocolade en speculaas. Wat ze deed met de chocolade, weet ik niet precies meer, want chocolade blijft hier nooit lang liggen. Haar tip om zelf speculaaspasta te maken probeerde ik daarentegen onmiddellijk uit. En guess what: dit is supersimpel en véél lekkerder dan die uit de winkel! Ik geef toe dat ik vaak uit gemak een pot koop, maar toen ik laatst rommelde in mijn keukenkast

Ik sta in tonderwijs . Dat weten jullie wellicht al. Ik ga hier dus geen boom opzetten over "het vele verlof" dat ik heb en "de weinige uren" die ik moet doen. Daar blogde iemand anders eerder al over en ze ging er zelfs viraal mee. Sinds vorig schooljaar maakte ik van mijn voltijdse opdracht een deeltijdse van 15/20. Het was namelijk helemaal niet evident om werkdagen die soms 8 uren les inhielden te combineren met 2 kleine koters. Lees dan: 's morgens 4 uren werken, even naar huis sporen en 2 uurtjes later opnieuw richting Brussel voor het volgende lesblok van 4 uren. Om nog maar te zwijgen van de staat waarin ik me de ochtend nadien bevond om opnieuw vrolijk  Brusselwaarts te trekken. Aangezien de werkgever hier geen oplossingen voor biedt, had ik niet veel andere keuze dan deeltijds te gaan werken. Gelukkig is dat hier thuis financieel ook mogelijk. Oef. Nu komt het er zo ongeveer op neer dat ik ofwel 's morgens ofwel 's avonds werk, nog stee

Afgelopen vrijdag ging ik met een paar medeblogsters naar Kortrijk voor de voorstelling van het boek "200 jurken" van Evelien Cabie. Het was een zeer gezellige avond, de verkeersdrukte en het miezerig weer buiten beschouwing gelaten. In de volgeladen auto was het al een getetter van jewelste met Jo , Valerie , Judith en Sylvia . Onze stembanden waren dus al opgewarmd voor het échte werk op het evenement. Een pak blogmadammen op een hoop, je kan je al inbeelden dat er tegen 100 per uur gebabbeld werd. Zo bevond ik mij in het aangename gezelschap van "Madame Stof" Inge , Els van Koekjehaakjemaakje , Seija van Me-Time by Seija , Saskia van S Sews , Inge van Amecon en Tine van Piepow . Later op de avond verkasten we naar een eetgelegenheid met een klein groepje hongerigen. Ook daar had ik een leuke babbel met Annelies van Liezewiezewoes , Griet van Emma en Mona en uiteraard met eerder genoemde carpoolgenoten! En... het boek? Het concept is super: je krijg

Mama: "Onze Pepijn, het is me d'r eentje, he, Florian!" Florian: "Nee, Pepijn is geen 'medereentje', Kaatje zegt dat van eendje! Eendje is medereentje!" Florian zit in zijn zelfgemaakte speelhuisje, onder de dekentjes. "Mama, weet jij waar ik ben?" Ik: "Nee, ik zie je nergens." Hij: "Ik ben nergens." Ik: "Waarom ben jij nu nergens?" Florian: "Waaromdat (=omdat) niemand mij kan zien!" Over zijn teenslippers: "Mama, ik ben blij dat de 'lelastiekjes' eraf zijn" Over het stukje donkerder (blond) haar op zijn hoofd: "Mama, ik heb een zwart kuiltje in mijn haar!" Een "crabio" is een auto zonder dak. :o) "Mama, jij hebt vandaag een 'paloset' aan!" "Musti was ziek in het filmpje op tv. Ze had de windpokken." Florian kijkt naar enkele puistjes in mijn hals en zegt: "Mama, jij hebt daar ook zo'n beetje windpokken, zie ik&

Je maakt al behoorlijk goed zinnetjes, en mits wat creativiteit kunnen we je meestal verstaan. Po puik pape: (in) blote buik slapen Botjes aandoen!: dé slagzin van de zomer van 2015 Adschoene aandoen: zie hierboven, je werkhandschoenen behoren tot je favoriete zomeroutfit Je loopt rond met je lievelingsknuffeltje en behandelt hem als een heuse baby: "baby wee(n)t, baby  moe, baby pape (slapen), baby mekje dinke (melkje drinken) kokkela: chocolade kukkelaas: speculaas dipap dinke: diksap drinken nee tande poetse: duidelijk, zeker? potje late: protje gelaten (en daarna volgt dan enorm veel gegiechel) Commando's als: nog melk; schoenen aandoen, eisen wij steevast een "alstublieft". Dan prevelt hij er uberschatiig "affefief" na. <3 Pijbaan: glijbaan. Meneer zit in zijn p-taalfase.  Papen: slapen Je hebt echt wel kuren en streken in je terrible two's. Als ik je niet direct kom helpen om je "pompjes" (klompjes aka Crocs) aan te doe

Van het restje streepjesstof van  deze trui  wilde ik graag een sweater maken voor Pepijn Eerst dacht ik aan de "leather sweater" van LMV, maar toen ik bladerde door mijn Ottobre's, schoof ik dat plan opzij. Ik herinnerde me namelijk ook nog iets van zeer moeilijk over te nemen lijnen op het patroon van die leather sweater. Het zou de "Totem Owl" worden uit Ottobre 1/2014. Bij het overnemen van het patroon ging ik dus al de mist in, alleen had ik het nog niet door. "Patroonblad B - groene lijnen". En wat tekende ik over? Patroonblad B - zwarte lijnen. Het toeval wou dat dat een kaptrui was met raglanmouwen. Daarom kwam dit foutje dus pas uit toen ik de trui ineengezet had en besliste dat ik de patroondelen voor mouw- en zoomboorden ging overnemen omdat ik ze zou afwerken in boordstof. (Eerst ging ik ze afwerken met de groene tricot die ik ook voor de sweater van grote broer gebruikte, en dat rekt minder, dus was het plan zelf de berekening te maken.

De longsleeve Vorige winter naaide ik geen enkele longsleeve voor zoon Florian. Dat kwam vooral omdat hij nog paste in die van het jaar voordien. Dit jaar wil ik de longsleeves in maat 3 jaar verhuizen naar de kleerkast van de jongste. Tijd voor wat aanvulling van de voorraad, dus. Omdat het niet altijd hetzelfde model moet zijn, testte ik deze keer eens een raglanmodelletje uit Ottobre uit. Fijn om te maken dat dat was! En snel! De zoon zei het zelf: "Zo snel dat jij dat kan, mama!" (*smelt*). Ik maakte er dan ook 2 in 2 dagen (maar van de andere heb ik nog geen foto's) Met een cadeaubon die ik kreeg van enkele lieve collega's, kocht ik een leuke zebrastof bij Bambiblauw . Daar deed ik nog wat boordstof bij en uiteraard nog een leuk stofje voor mezelf (waarover later meer). De zebra's vond ik perfect voor een longsleeve. Ik combineerde die met een zwart boordje aan de hals. Aan de mouwen maakte ik de boorden uit de stof zelf in plaats van uit boordstof. D

Het virtueel Liebsterstokje werd me toegeworpen door Evelyn van L'étoile de Marcel . Bedankt, Evelyn, ik beantwoord met plezier je vraagjes want ik denk dat lezers het af en toe leuk vinden om eens iets totaal anders te lezen! Omschrijf jezelf in 5 woorden: dynamisch - ongedurig - creatief - babbelkous - gedreven Waar ga jij het liefst shoppen? Ik shop heel weinig, maar ik ga heel graag nog eens naar "good old" Leuven. Daar verstaan ze je tenminste als je Nederlands spreekt. :D Wat doe je als je een avondje vrij hebt? Euh... Een glaasje rode wijn erbij nemen en rustig de krant lezen of horizontaal voor de tv liggen met een dekentje op me. Soms blog ik wat als ik alleen thuis ben (zoals nu, hehe). Als ik een dagje vrij heb, zet ik me aan de naaimachine en laat ik de boel de boel. Wat is je mooiste herinnering? Goh, als ik niet kan slapen, denk ik vaak aan een leuke plaats waar ik ooit was. Dan kies ik steevast voor een piepklein baaitje op het Kroatische ei

Enkele dagen geleden ging het project #boostyourpositivity van start. Vorig jaar volgde ik het van op de zijlijn, maar dit jaar schreef ik me in om mee te bloggen en te sharen! Het thema van deze week is het ontbijt en de daarbij horende ochtendroutine. Momenteel valt het allemaal wel mee met die ochtenden. Tot eind oktober geef ik 's avonds les, waardoor de ochtendspits eigenlijk vrij rustig kan verlopen. ML vertrekt bijna nooit voor 9 uur naar Brussel, en zo geldt momenteel het motto "gedeelde smart is halve smart". Hoewel de kleuterschool van zoon 1 vrij vroeg begint (om 8u25), is hij meestal (net) op tijd op school. Zoon 2 gaat nog een dikke maand naar de kribbe, en daar geldt de ongeschreven regel dat iedereen ten laatste rond 9u30 aanwezig is. Het zal lastiger zijn na de herfstvakantie, als de 2 kinderen op school moeten zijn om 8u25 en ik weer om 7u50 de deur uit moet! Opstaan gaat bij de kinderen meestal probleemloos, bij mij "pikt" het elke ochte

Het allereerste kledingstuk dat ik naaide voor Florian (na een naaistop van een jaar of 2) was een vest met een kap en rits. Ik maakte de buitenkant uit nicky velours en voerde het met tricot. Dat vestje werd bijna constant gedragen (als het niet in de was lag, tenminste). In het begin was het wat ruim aan de mouwen, maar ik rolde ze op en zo groeide het vest mee tot het onlangs verhuisde naar de kast van kleine broer. De bruine kaptrui was mijn eerste naaisel voor de kinderen! (Op deze foto reeds aan het lijf van nummer 2) Vorige herfst maakte ik Florian een ritstrui uit dubbelzijdige fleece, maar omdat de rits schuin zit, krijgt hij die moeilijk zelf dicht. Kleuters willen zo graag alles zelf doen, dat het vest jammer genoeg te weinig gedragen wordt. Het was dus tijd voor een nieuwe ritstrui. En wel eentje met een eenvoudige, rechte rits. Op een uitgeregend Stoffencircus in Tour en Taxis dit voorjaar kocht ik eens een lap gestreepte sweaterstof. Oranje en rood, want d

Eind augustus gaf tante L een feest. Ze was eerder dit jaar 60 geworden en vierde dit met familie en vrienden op de laatste hete zomerzondag. Nadat ze de tas had gezien die ik naaide voor haar zus, tante K, liet ze met een kwinkslag blijken dat ze ook wel graag een zelfgemaakte tas wilde. Geen probleem, zo had ik weer een kans om eens een ander taspatroon uit te testen. Omdat tante L nog werkt, dacht ik aan een handige tas voor elke dag, eentje waarin een map past en andere werkgerelateerde spullen. Ik liet mijn oog vallen op de Joantas , een gratis patroon van de maaksters van het boek "Mijn Tas". De moeilijkste klus vond ik het kiezen van de stof. Voor mezelf lukt dat meestal vrij goed, maar voor een ander... Ik heb toch een uurtje rondgedraaid in de winkel alvorens ik mijn keuze kon maken! Met wat hulp van Barbara kwam ik uiteindelijk uit op een stofje van Robert Kaufman. Paspel en decovil light vond ik er ook, makkelijk dus! Enkel de tassenband moest ik nog er

Als je mij een jaar geleden had gevraagd of ik ooit mijn eigen onderbroeken zou stikken, had ik je ongetwijfeld heel raar bekeken. Vandaag moet ik toegeven dat "never say never" nog niet zo'n onzinnige uitdrukking is, want yep, ik beken: ik heb het gedaan. Een slip voor mezelf genaaid. En weet je wat? Het was zelfs leuk! Vooral omdat ik iemand ben die bijna alle stofrestjes bijhoudt, hoe klein ook. En voor 1 keer kwam dat handig uit. Ik haalde zowaar nog een slip voor mezelf uit een restje fuchsia tricot dat ik vorig jaar overhield na het maken van deze Renfrewtrui . Ooit kocht ik picotelastiek en rekbare biais. Omdat je ongeveer 150 cm nodig hebt, had ik eigenlijk van geen enkele soort voldoende. Daarom combineerde ik picotjes met biais, apart gekocht maar toevallig in hetzelfde rood. Ik nam het patroon over van een goed passende slip die ik onlangs kocht en gebruikte deze tuto . Vooral de uitleg om het kruisgedeelte zonder zichtbare stiksels in elkaar te z